W publikacji noblista koncentruje się na sytuacjach, w których adwersarze czy przeciwnicy, choć są w konflikcie, jednocześnie mają z reguły wspólny interes.

Teoria strategii konfliktu zakłada, że gracze - w dążeniu do tzw. równowagi - w sytuacjach konfliktowych kierują się przede wszystkim tym, co robią ich konkurenci, bądź swoimi wyobrażeniami o planach drugiej strony, a także przewidywaniami przewidywania przewidywań. Takimi sytuacjami mogą być negocjacje, pertraktacje czy zwykłe targowanie cen, ale też stan wojny i zagrożenia wojną, przestępcze zastraszanie, wymuszenie czy negocjacje milczące w okolicznościach niepełnej informacji i braku komunikacji. Schelling przedstawia typowe struktury takich sytuacji, ilustrując je przykładami "gier", takich jak: rozliczenia finansowe między ludźmi, ustalanie nagrody dla znalazcy portfela, pierwszeństwo przejazdu w korku ulicznym, karcenie własnych dzieci, współczesna strategia terroru czy odwieczna instytucja zakładników.

Schelling nie kwestionuje matematycznych podstaw i dorobku teorii gier. Twierdzi natomiast, że - w dążeniu do matematyzacji - autorzy teorii gier skupiają się na pewnym wycinku interakcji strategicznych, a pomijają mnóstwo innych rzeczywistych sytuacji o ogromnym poznawczym i praktycznym znaczeniu. Strategia konfliktu jest próbą choćby szkicowego wypełnienia tej luki w sposób odpowiadający naturze samego przedmiotu, tzn. nie matematyczny, ale wnikliwy i twórczy. I na tym polega główna wartość książki, za którą autor otrzymał Nagrodę Nobla.

Spis treści:

Część 1. Elementy teorii strategii
1. Zapóźniona dziedzina wiedzy o strategii w stosunkach międzynarodowych
2. Rozprawa o negocjacjach
Zdolność negocjacyjna: zdolność samozobowiązania
Instytucjonalne i strukturalne atrybuty negocjacji
Groźba
Obietnica
Przykładowa gra
3. Negocjacje, komunikacja i wojna ograniczona
Milcząca koordynacja (wspólne interesy)
Milczące negocjacje (rozbieżne interesy)
Jawne negocjacje
Milczące negocjacje i wojna ograniczona
Wcześniejsze ustalenia

Część 2. Reorientacja teorii gier
4. W stronę teorii współzależnej decyzji
Przeklasyfikowanie gier
Gry koordynacyjne
Sugestia i wspólne postrzeganie w grze motywów mieszanych
5. Egzekwowanie zobowiązań, komunikacja i posunięcia strategiczne
Przykładowy ruch
Groźby
Obietnice
Zrzeczenie się inicjatywy
Identyfikacja
Delegowanie
Mediacja
Komunikacja i jej destrukcja
Inkorporacja ruchów do macierzy gry
Paradoks strategicznej przewagi
"Ruchy strategiczne"
6. Teoria gier i badania eksperymentalne

Część 3. Strategia z elementem losowym
7. Randomizacja obietnic i gróźb
Ryzyko niepowodzenia
Ryzyko niezamierzonego spełnienia groźby
Randomizowane zobowiązania
8. Groźba, która pozostawia coś przypadkowi
Groźba niezamierzonej wojny
Wojna ograniczona jako generator ryzyka
Ryzykowne zachowania w wojnie ograniczonej
Odwet i nękanie
Ryzykowne zachowanie i groźby "przymuszające"
Balansowanie na krawędzi
Niedoskonały proces decyzji

Część 4. Niespodziewany atak: studium wzajemnej nieufności
9. Wzajemny strach przed niespodziewanym atakiem
Nieskończony szereg prawdopodobieństw
"Ściśle rozwiązywalna" gra niekooperacyjna
Gra jako ciąg kolejnych ruchów
Przemyślenie problemu
Prawdopodobieństwo zachowania generowane przez niedoskonały system ostrzegania
Dynamiczne dostosowanie się (zachowanie parametryczne)
Milcząca gra
Gra negocjacyjna
Więcej niż dwóch graczy
10. Niespodziewany atak i rozbrojenie
Niezrozumienie ataku
Nieporozumienie w wojnie ograniczonej
Wzajemne nieporozumienie
Obserwacja w dłuższym okresie
Nadbudowa systemu

Załączniki. 253
A. Broń jądrowa i wojna ograniczona
B. O zaniechanie symetrii w teorii gier
C. Reinterpretacja pojęcia rozwiązania dla gier "niekooperacyjnych"