Bloom i Rhodes proponują spojrzenie na znane problemy pod nowym kątem – popularności szefów wielkich firm. (…) Książka ukazuje związki między zjawiskami i osobami, które na pozór nie mają ze sobą wiele wspólnego: między Donaldem Trumpem i Stevem Jobsem, między popularnością prezesów i mafiosów, między sukcesami politycznych demagogów i kultem indywidualizmu.

Zaletą Świata według prezesów jest również to, że jest atrakcyjną lekturą dla osób, które zazwyczaj nie interesują się ekonomiczną oraz polityczną krytyką neoliberalizmu. Między innymi dlatego, że punktem wyjścia są tytułowi prezesi, celebryci naszych czasów, ludzie znani z telewizji i internetu.

W książce nie brak też odniesień do kultury popularnej, które z pewnością ubarwiają przedstawiane w niej tezy. Jednocześnie autorom udaje się przez cały czas utrzymać poziom analizy na wysokim poziomie. Umiejętnie łączą oni łatwość w odbiorze z pogłębioną refleksją na temat współczesnych społeczeństw.

Ta książka jest prowokacją wymierzoną w fundamentalizm kierowniczy. Jest wezwaniem do oporu. To nie tylko apel o ograniczenie fanatyzmu korporacyjnego do sfery biznesu i rynku, lecz także próba uderzenia w same podstawy ogólnoświatowego zachwytu nad postacią prezesa i wszystkim, co ona symbolizuje.

książka jest ostrzeżeniem przed tym, że społeczeństwo prezesów zagraża stworzeniu demokratycznej, stabilniej oraz sprawiedliwej teraźniejszości i przyszłości. To także wezwanie do krytycznego przemyślenia, jak bardzo wartości prezesowskie kolonizują nie tylko nasz świat, ale też nas samych.