Kiedy oglądamy zdjęcia, zazwyczaj rozmowa zaczyna się i – niestety – zarazem kończy stwierdzeniem: „To mi się podoba”. Logiczne następstwo tego zdania, pytanie „dlaczego?” nie pada i pozostaje bez odpowiedzi. Jako fotograficy mamy czasem problemy z mówieniem o zdjęciach. Szczerze mówiąc, nie wiemy nawet jak o nich myśleć.

Skoro jednak nie umiemy myśleć o fotografii i o jej języku wizualnym – jak konstruować kadry, jak na nas działają i dlaczego robią wrażenie – to, czy kiedy stoimy za aparatem, naprawdę tworzymy zdjęcia najlepiej oddające nasze zamiary i przekazujące nasze emocje? Pomysł i wyobraźnia – wiadomo jak ważne – nie są najistotniejszymi celami tworzenia zdjęć. Tym celem jest ekspresja, przekazanie własnych myśli. Aby jak najlepiej wyrażać siebie, trzeba nauczyć się gramatyki i słownictwa języka fotografii, a potem korzystać z tej wiedzy.

Język fotografii to książka poświęcona właśnie zagadnieniom wizualnego języka fotografii. Jak lepiej mówić o sobie zdjęciami i tworzyć udane kadry? Jak świadomie wykorzystywać język fotografii w trakcie komponowania zdjęć? Jak zostać lepszym fotografem, który umie świadomie realizować własne pomysły i wyrażać własne emocje? David duChemin podzielił język fotografii na dwa najważniejsze komponenty – „elementy kadru” tworzące jego słownik oraz „decyzje podejmowane w trakcie fotografowania” jako jego gramatykę.

W ten sposób przemienił materię od wieków ezoteryczną i trudną do pojęcia w zrozumiałą dla wszystkich dziedzinę wiedzy, którą może opanować każdy, kto chce poprawić swoje umiejętności. Słowami obrazu są wszystkie elementy składające się na kadr – linie, światło, kolor, kontrast. Gramatykę języka fotografii stanowią zaś decyzje podejmowane na etapie układania owych elementów w całość jak najlepiej oddającą zamiary autora: wykorzystanie perspektywy, znalezienie odpowiedniego punktu fotografowania, zrównoważenie kadru, ustawienie ostrości i ekspozycji.

Wszystko, co znajduje się wewnątrz kadru ma znaczenie. DuChemin przekonuje, że fotograf musi świadomie i rozważnie wybierać składające się na kadr elementy oraz decydować o sposobie budowania kompozycji i prezentowania końcowego rezultatu. W drugiej części książki autor przedstawia wykorzystanie omawianej metodologii na przykładzie dwudziestu własnych fotografii. Pokazuje, jak świadomy dobór elementów kadru oraz przemyślane decyzje podejmowane podczas naświetlania wpływają na jakość zdjęć.

Wśród książek o kompozycji zdjęć pozycja Język fotografii jest wyjątkowa. DuChemin przedstawia tu – rozwijaną przez siebie od pewnego czasu – koncepcję „języka wizualnego”. Pokazuje czytelnikom, jak składać (niczym zdania) zdjęcia, aby mówiły dokładnie to, co zamierza powiedzieć ich autor. Nie zajmuje się sztywnymi regułami i gotowymi schematami. Tłumaczy, jak wykorzystywać własne umiejętności, żeby świadomie tworzyć zdjęcia zgodne z zamierzeniami ich autora.

Ważną częścią książki jest dokładne omówienie dwudziestu zdjęć zrobionych przez duChemina. Dowiadujemy się, co skłoniło go do wykonania tych właśnie kadrów. Dlaczego korzystał z konkretnych obiektywów. Co skłoniło go do ustawienia parametrów ekspozycji na takim, a nie innym poziomie.

Czytelnik ma szanse przekonać się na własne oczy, czy teoria języka wizualnego sprawdza się w praktyce. Tak szczere przedstawienie własnych metod pracy jest niezbyt częste wśród zawodowców. I z tego powodu Język fotografii powinien przeczytać każdy fotograf, który opanował już podstawy naszego medium i szuka dróg dalszego rozwoju.